Τετάρτη 1 Απριλίου 2009

ΣΤΙΓΜΕΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ ΤΡΕΛΑΣ


Πέρασαν ημέρες πολλές αλλά η επικαιρότητα δεν άλλαξε.
Συνεχίζουν να μας απασχολούν οι απολύσεις προσωπικού, τα χαράτσια με τα οποία το κράτος μας θα έχει περισσότερα έσοδα και βέβαια η εγκληματικότητα που αυξάνει με ραγδαίους ρυθμούς.
Απολύσεις
Μέγα πρόβλημα για την κοινωνία μας. Συνέχεια ακούμε για απολύσεις και βέβαια αν ήμαστε ιδιωτικοί υπάλληλοι τρέμει η καρδούλα μας μην ξημερώσει και η δική μας ημέρα. Αν πάλι ήμαστε δημόσιοι υπάλληλοι τρέμει η καρδούλα μας μην μας πούν ότι πρέπει να δουλέψουμε λίγο παραπάνω. Και μέσα σε όλο αυτό το κακό αναρωτιέται κανείς, οι εταιρείες οι ιδιωτικές κάνουν περικοπές για να έχουν λιγότερα έξοδα αφού τα έσοδά τους μειώνονται ή θέλουν να λένε ότι μειώνονται. Το κράτος ρε παιδιά ενώ έχει λιγότερα έσοδα γιατί δεν περικόπτει τα έξοδα? Το μόνο που ξέρουν να κάνουν και αυτοί και οι άλλοι είναι αποδεδειγμένα η επιβολή νέων φόρων για να αυξηθούν τα έσοδα. Και πάλι ο λαός την πληρώνει την νύφη αλλά τώρα μην ξεχνάς κυρίαρχε λαέ ότι μπορείς να έχεις το αυτοκίνητο της αρεσκείας σου φθηνότερα γιατί η πονόψυχη κυβέρνηση καταργεί το τέλος ταξινόμησης και σου κάνει εν μέσω κρίσης ένα δώρο για να γλυκαθείς λίγο βρέ παιδί μου.
Και εσύ μουζίκε ψαρώνεις και τρέχεις να προλάβεις να πάρεις καινούριο αυτοκίνητο, τώρα που είναι φθηνά (μην χάσεις τρομάρα σου) και πας στην δουλειά σου με το καινούριο σου τουτού και όλο χαρά λες στους συναδέλφους σου ότι έχει και extra full xtyz και abs και fhhjjd και bbvkfhgv και της κυρά μαμής το χέρι και ψήνει και καφεδάκι όταν είσαι κουρασμένος!!!!!!!!!!!!!
Έρχεται όμως η ώρα που σχολάς και παίρνεις το απίστευτο καινούριο σου αυτοκίνητο να πάς στο σπίτι σου. Βρίζεις στην διαδρομή γιατί κάτι μηχανάκια περνούν ξυστά (τα άτιμα) και θα σου γδάρουν το χρώμα, κάτι λεωφορεία τρέχουν να προλάβουν και παραβιάζουν τον κοκ (γιατί ποιος θα τους γράψει?) και είναι και κάτι θείες που έχουν κάτι σαπιοκάραβα με ένα τεράστιο Ν (από το Νεκροτομείο) που δεν ξέρουν ότι το μεσαίο πεντάλ είναι το φρένο και ότι το χρησιμοποιούμε για να σταματήσουμε και όχι για να ανάψουν τα φωτορυθμικά του αυτοκινήτου (κοινώς stop
) αλλά μετά από δύο ώρες φτάνεις επιτέλους στην Ιθάκη σου.
Οδυσσέα δεν τελείωσες ακόμα. Που θα παρκάρει το αγόρι μου? Εδώ, εκεί ή μήπως παραπέρα? Και συνεχίζεις να βρίζεις τον δήμο γιατί δεν έχει πάρκινγκ και τον εργολάβο που σου πούλησε το σπίτι και σε έπεισε ότι δεν χρειαζόσουν θέση πάρκινγκ και τον εαυτό σου γιατί πλήρωσες να πάρεις το δίπλωμα και θες αλάνα για να παρκάρεις και εκείνο τον ελεεινό και τρισάθλιο πωλητή που σε έπεισε να πάρεις το τζιπάκι που είναι σαν μαούνα και θέλει δέκα στρέμματα γη για να το παρκάρεις.
Και ξαφνικά μετά από μία ώρα πέρα δώθε βρίσκεις ξαφνικά μια θέση και με μερικές κινήσεις καμασούτρα άνευ συνοδού επιτέλους παρκάρεις!!! Τυχερούλη .
Κοιτάς γύρω-γύρω για γραντζουνιές τον καινούριο Κίτσο σου βάζεις και τον συναγερμό και φεύγεις να πας στο σπίτι σου (πέντε τετράγωνα παρακάτω ) ευχαριστώντας τον Θεό που βρήκες να παρκάρεις τόσο κοντά στο σπίτι σου!!!
Την πέφτεις λοιπόν για ύπνο (όνειρα γλυκά) και ξυπνάς νωρίς το πρωί φτιάχνεις τον καφέ σου και μέχρι να φύγεις για την δουλειά βλέπεις στην τηλεόραση τον Παπαδάκη (ή τον Αυτιά ή όποιον θες ρε φίλε μην βαράς ) σε ζωντανή σύνδεση από την περιοχή σου να μεταδίδουν για κάποιες ομάδες με κουκούλες που έκαψαν ατμ τραπεζών και έσπασαν βιτρίνες καταστημάτων και πάλι εσύ βρίζεις τους άθλιους που δουλειά δεν έχουν να κάνουν και καίνε και σπάνε και το μ…. της μ…. τους.
Έτσι ήρεμα ξεκινά το πρωινό σου και σκέφτεσαι ότι δεν είσαι μ…..ς να πάρεις πάλι αυτοκίνητο στην δουλειά και να φάς την ταλαιπωρία της αρκούδας αφού στην δουλειά όλοι είδαν την απίστευτη τζιπάρα σου που δανείστηκες για να την πάρεις, σε συμφέρουσα κατά ατομική ομολογία τιμή (με υψηλό όμως επιτόκιο δανεισμού, αλλά αυτό δεν παίζει ρόλο κανείς δεν το ξέρει).
<Σήμερα θα πάρω το μετρό!!!!!> αναφωνείς και κάνεις να φύγεις. Κοντοστέκεσαι όμως και σκέφτεσαι < να δω όμως πάλι τον Κιτσάρα μου το καμάρι μου για να πάει καλά η μέρα μου> και παίρνεις τα κλειδιά και την ρούγα για τον πάνω μαχαλά να δείς την κουρσάρα σου.
Καθώς στρίβεις στην τελευταία γωνία βλέπεις κόσμο μαζεμένο, καπνό από φωτιά στον αέρα, ένα σούσουρο, μια μουρμούρα και καναδυό τυπάδες με κάμερες καθώς και αστυνομικούς με τις γνωστές πορτοκαλί κορδέλες απλωμένες στην είσοδο υποκαταστήματος τράπεζας. Κάπου εκεί κοντά έχεις παρκάρει και εσύ, δεν θυμάσαι καλά όμως ήταν νύχτα.
Περνάς από το απέναντι πεζοδρόμιο για να μπορείς να κοζάρεις την κατάσταση χωρίς να δίνεις στόχο προσπαθώντας να θυμηθείς που στον κερατά έχεις παρκά…
Μπροστά από την τράπεζα ψιλοαχνίζουν ακόμα τρία παρκαρισμένα αυτοκίνητα που έγιναν και αυτά στόχος των κουκουλοφόρων. Τα δύο σίγουρα ήταν ρημαδιά, κοινώς για παλιοσίδερα το τρίτο όμως θυμίζει βρέ τι θυμίζει!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!1
Και τότε θυμάσαι τον ασφαλιστή σου που σου συνιστούσε απλή ασφάλιση ρε αδελφέ, τόσα λεφτά θα δίνεις στις δόσεις τι μπορεί να συμβεί? και εκείνο το πρόγραμμα υγείας και εξασφάλισης της οικογένειά σου ας το κόψεις δεν αξίζει εσύ είσαι γερός σαν ταύρος και….
Το μόνο που θυμάσαι από εκεί και μετά είναι τον τύπο που έσπρωχνε με μανία το στέρνο σου και φώναζε <έλα ρε φίλε, έλα ρε φίλε μην φεύγεις !!!!!!!!!!!>